Na de vorige poging tot een absoluut wrak en falen herleidt te hebben, heb ik in een melancholische bui beslist om hier nogmaals te pogen een blog te onderhouden.
Ditmaal zal ik proberen, in tegenstelling tot vorige keer, mijn drang om onmiddellijk in de broncode te duiken en op die manier met een blog te spelen te onderdrukken. Inhoud, niet het uitzicht. Ik zal onmiddellijk beginnen met wat gezever, zodat dit een volwaardige eerste post moge zijn.
Deze blog zal meer in het idee van zijn van toen ik een achttal jaar geleden het een drietal daagjes volhield me bezig te houden met een myspace, toen genaamd 'de dromer'.
*** *** ***
Als je als schrijver niet het rijlen en zeilen van alle karakters kan vatten, dan kan je verhaal nooit volledig zijn. Maar is dat ooit het geval, hoort dat zo te zijn? Is het imperatief dat de schrijver zelf niet het hele verhaal tot in alle ongeschreven details kent? Zo kan de lezer immers vrij zijn. Telkens het verhaal gelezen wordt is de ervaring uniek en eenieder ontdekt iets nieuws. De vraag die zich nu stelt is wanneer er iets aan het verhaal ontbreekt. Wanneer is een personage te weinig uitgewerkt? Wanneer kent een schrijver de gedachtengang van zijn eigen hoofpersonen te weinig?
Het mooiste is dan misschien, als alles goed gedoseerd is, dat je lezers dingen ontdekken in jouw ingebeelde wereld, dingen die jij zelf daar nooit bent tegengekomen. Alsof jouw fantasie haar eigen leven is gaan leiden.
