Na de vorige poging tot een absoluut wrak en falen herleidt te hebben, heb ik in een melancholische bui beslist om hier nogmaals te pogen een blog te onderhouden.
Ditmaal zal ik proberen, in tegenstelling tot vorige keer, mijn drang om onmiddellijk in de broncode te duiken en op die manier met een blog te spelen te onderdrukken. Inhoud, niet het uitzicht. Ik zal onmiddellijk beginnen met wat gezever, zodat dit een volwaardige eerste post moge zijn.
Deze blog zal meer in het idee van zijn van toen ik een achttal jaar geleden het een drietal daagjes volhield me bezig te houden met een myspace, toen genaamd 'de dromer'.
*** *** ***
Als je als schrijver niet het rijlen en zeilen van alle karakters kan vatten, dan kan je verhaal nooit volledig zijn. Maar is dat ooit het geval, hoort dat zo te zijn? Is het imperatief dat de schrijver zelf niet het hele verhaal tot in alle ongeschreven details kent? Zo kan de lezer immers vrij zijn. Telkens het verhaal gelezen wordt is de ervaring uniek en eenieder ontdekt iets nieuws. De vraag die zich nu stelt is wanneer er iets aan het verhaal ontbreekt. Wanneer is een personage te weinig uitgewerkt? Wanneer kent een schrijver de gedachtengang van zijn eigen hoofpersonen te weinig?
Het mooiste is dan misschien, als alles goed gedoseerd is, dat je lezers dingen ontdekken in jouw ingebeelde wereld, dingen die jij zelf daar nooit bent tegengekomen. Alsof jouw fantasie haar eigen leven is gaan leiden.
2 opmerkingen:
Ik denk niet dat er een schrijver is die zijn verhaal op voorhand kent. Een verhaal ontwikkeld zichzelf, groeit. Schrijven is een avontuur. Ik herinner mij dat een groot schrijver (wiens naam ik niet meer herinner) ooit zei: 'Ik ben een snelschrijver, want ik kan nooit wachten om te weten te komen wat er met mijn personages gaat gebeuren').
PS: succes met de blog
Vandaag pas kom ik erachter dat je een nieuwe blog hebt! Een beslissing die ik alleen maar toejuich! Hoezee!
Ik zou me niet te veel zorgen maken over het verhaal en wil Willem tegenspreken. Verhalen bestaan niet op zich en kunnen ook niet "vanzelf" groeien. Ik zal niet beweren dat een schrijver een vast plan moet hebben of heeft want uiteraard groeit het verhaal bij de schrijver tijdens het schrijven. Maar vaak is het een opeenstapeling van "shitty drafts" eerder dan een openbaring. En tegelijkertijd blijft het schrijven een avontuur, omdat je nooit weet wat de volgende zin die je op papier zet bij jezelf teweeg zal brengen.
En dat is ook waar voor de lezer. Dus het verhaal hoeft niet "af" te zijn, als het af is. Je kan je nooit inbeelden wat de lezer zal beleven dus kan je de lezer tot op zeker hoogte vergeten, denk ik. En wat dan een goed verhaal maakt is dat elke lezer er zijn verhaal in leest. (en denk bij dit alles uiteraard een in my humble opinion bij:)
Tot later!
Een reactie posten