Verandering op zich, ten goede of ten kwade, houdt een mens wakker. Zit je je hele leven gevangen of opgeborgen in dezelfde statische omgeving, dan dommel je in of leg je je erbij neer. Een mens, aanvankelijk soms erg gelukkig, verwelkt bij gebrek aan frisse lucht. Dat verwelken kan op heel veel manieren gebeuren. Soms wordt je gewoon erg dof of anders vertaalt zich dat in een irreële angst voor het nieuwe. Och. Vernieuwing omwille van de vernieuwing is een oud begrip, nietwaar?
Verwelkom het mooie weer, de lang verwachtte komst van de lente! Geniet van de geur van groen in de frisse ochtend, het glinsteren van de dauw in de klimmende warme zon! Vergeet ook niet vaarwel te zeggen ( niet té snel, pas op) aan de winter, die met zijn koude adem aan bomen een desolate maar tijdloze pracht bezorgt. De winter, die ons noopt gezellig samen te hokken rond koppen walmende warme chocolademelk...
Geniet de komende maanden van de bloesems en het groen dat zich overal ontplooit, maar kijk ook uit naar de zomer en de herfst! De zomer, "wanneer elke vrouw flaneert in zonjapon", zoals Brel het ooit gezongen heeft. (Vergeef me!) De zomer, met de zon die ons vervuld met warmte en energie en wanneer wel iedereen eens de neiging krijgt om een paar pasjes te huppelen.
De herfst, wanneer een ongekende kleurenpracht zich meester maakt van onze bossen. De herfst die maakt dat de zomer nóg zo heerlijk was!
De cyclus van de seizoenen, die eeuwige verandering... Verwonder je en geniet ervan!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Dichter Jonas heeft veel inspiratie vandaag; wat een poëtische, bijna epische dictie... Zowel 'melancholie' als 'dromer' uit de titel van je blog zijn in deze post eer aan gedaan! Allemaal heel waar wat je zegt, hoor, maar vanwaar die melancholische toets...
Een reactie posten