Begrijp de vorige post nu niet verkeerd, lieve lezers. Ik probeer jullie niet aan te raden bij tijd en stond je beste vrienden of de plaats die je je thuis noemt zomaar achter te laten. Het is eerder een aanraden om nooit bij de pakken te blijven zitten en vooral niet bang te zijn. Als iets vastgeroest is, dan moet je dat niet wegsmijten. Iets dat vastgeroest is moet geolied worden en daarna mag het niet meer stil staan, niet meer vastroesten.
Ik denk ook dat je je geluk, alles dat je hebt of ooit gekend hebt, pas werkelijk naar waarde kan schatten als je daar iets anders naast kan plaatsen. Geluk is zoals steeds iets dat je zelf maakt, zelf in de hand hebt. Geluk is in grote mate een zinsbegoocheling, de een is er gewoon beter in dan de ander.
Ik had een tijdje geleden een autobiografisch verhaaltje geschreven met als bedoeling dit hierop te posten. Vreemd genoeg was het verhaal nooit af en moest ik maar steeds bij schrijven of gewoonweg het einde aanpassen. Vreemd, maar ook leerrijk en louterend. Het verhaaltje zal nooit af zijn en bijgevolg hier nooit belanden. Misschien dat ik ooit nog gewone verhaaltjes schrijf, wat van tijd tot tijd gebeurt als die vingertjes kriebelen. Op die manier wordt het onthouden van een verhaaltje misschien tóch nog goed gemaakt.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten